Dolemite (1975)

Dolemite (1975)
reżyseria: D'Urville Martin
scenariusz: Jerry Jones, Rudy Ray Moore
muzyka: Rudy Ray Moore, Ben Taylor
czas trwania: 90 min

"Dolemite" to jedna z ważniejszych pozycji gatunku blaxploitation. Film, który ukształtował gatunek. Klasyk, który dla twórców był debiutem w branży. Po raz pierwszy bowiem D'Urville Martin zasiadł na stołku reżysera a Jerry Jones napisał swój pierwszy scenariusz właśnie na potrzeby tego filmu. Wcześniej Ci dwaj panowie pojawiali się w filmach jako aktorzy. Również Rudy Ray Moore zadebiutował w tym filmie i od razu stał się ikoną gatunku.

Dolemite wychodzi z więzienia by pomóc policji w coraz gorszej sytuacji w mieście. Jako alfons znał światek przestępczy i to miało mu pomóc w opanowaniu sytuacji w mieście. Jego głównym wrogiem jest Willie Green (D'Urville Martin), który wpakował Dolemite'a do więzienia podrzucając mu narkotyki do auta. Dolemite jako superbohater już przed bramą więzienną witany jest przez kilka gorących lasek, które przebierają go w odpowiedniejszy strój...

Dolemite tuż po wyjściu z więzienia

W drodze do domu trafia na ludzi Williego, którzy próbują go zabić. Oczywiście Dolemite jest zbyt zajebisty by tak po prostu dał się zabić więc bez większego problemu radzi sobie z przeciwnikami.

Dolemite rozprawia się z ludźmi Williego

Po powrocie do domu dowiaduje się od burdelmamy - Queen Bee (Lady Reed), że stracili klub, który należał do niego. Za przejęcie lokalu odpowiedzialny jest Willie, który wyłudzał haracze od klubu.

Lady Reed jako Queen Bee

Nie zabrakło oczywiście dwóch złych białasów (m.in. John Kerry), którzy próbują wsadzić Dolemite'a za kratki, współpracują oni oczywiście z Williem. Złe białasy szukają Dolemite'a u księdza (West Gale), którego można było spotkać w "Sweetback'u" również w roli księdza. Zabawny ksiądz, który potajemnie prowadzi walkę z białymi, posiada prywatny skład broni w zakrystii na wypadek jakichś problemów ;)

Ksiądz w scenie ze złymi białasami...

Dolemite próbuje odzyskać swój klub. Idzie więc do niego i przekazuje jednemu z ludzi Williego (Dino Washington), że Willi ma oddać klub "w ciągu 24 godzin z czego 23 już minęły" ;) Green mimo, że klub oddaje, jest niezadowolony z powodu jego straty. Idzie więc do klubu gdzie po nieudanych negocjacjach z Dolemitem próbuje go zabić. Ten jednak ma swoją armię karateków, która broni klubu przed ludźmi Williego. Sam Willie ginie od ciosu Dolemite'a, który wyrywa mu wnętrzności... Blakeley (Jerry Jones) działa na służbie policji pomagając Dolemite'owi. Śmierć Williego wziął na swoje barki. Zabija również senatora, który współpracował z Williem a także pomaga Dolemite'owi odeprzeć morderców, którzy chcieli go zabić gdy ten był w szpitalu. Dwóch złych białasów również zostaje zatrzymanych przez Blakeleya. Tym sposobem Dolemite pokonuje wszystkich wrogów i żyje długo i szczęśliwie...

Dolemite okazuje się być dobrym showmanem robiąc przedstawienie w klubie oraz wcześniej na ulicy. Wszystkie "black chicks" szaleją za nim a na ulicy wszyscy znają. Jest to typowy superbohater z filmów blaxploitation. Pytanie jednak brzmi dlaczego właśnie Rudy Ray Moore? Podstarzały debiutant nie znający sztuk walki jako superbohater? Mimo debiutu Moore stał się bardzo popularny. Jedną z jego zalet jest sposób mówienia, na przykład słowo "motherfucker" jest perełką w jego wykonaniu ;) Wadą filmu jest z pewnością zbyt często widoczny mikrofon a także dość nieudolne bijatyki...

Jeśli chodzi o muzykę według napisów końcowych skomponował ją Arthur Wright aczkolwiek utwory stworzone są przez Bena Taylora oraz samego Rudy Ray Moora. Niezależnie kto jest faktycznym twórcą soundtracku, należy przyznać, że muzyka jest przednia ;)

Muzyka:

1. Dolemite (Ben Taylor) 
2. The Queen
3. Do You 
4. The Rumble 
5. Mayor¹s Get-Away
6. Power of Your Love (Mary Love)
7. Willie Green 
8. When We Start 
9. The Hitman
10. Ghetto Expressions
11. Time is on our Side (Revelation Funk)
12. Creeper 
13. The Jive Jungle 
14. Flatland
15. Dolemite (Ben Taylor w/ Moore narration, film version) 
16. Flatland (film version)
17. Human Tornado (from Human Tornado) 
18. Miss Wonderful (from Human Tornado)
19. Dolemite Radio Spot version 1
20. Dolemite Radio Spot version 2 
21. Human Tornado Radio Spot

Ciekawostki:
- nazwa Dolemite wzięła się od minerału - dolomitu
- podczas pierwszej bójki w filmie, facet, który wpada do bagażnika widoczny jest w dwóch różnych pozycjach w dwóch ujęciach
- w pewnej scenie Dolemite strzela bokiem pistoletu...

- w scenie, w której Dolemite wraca z więzienia, samochód ludzi, którzy go śledzili zmienia swoją pozycję

 

- najpoważniejszym błędem jest widoczny mikrofon, który pojawia się bardzo często. Najlepiej widoczny jest w scenie szpitalnej

Disco Godfather (1979)

Disco Godfather (1979)
reżyseria: J. Robert Wagoner
scenariusz: Cliff Roquemore, J. Robert Wagoner
muzyka: Juice People Unlimited
czas trwania: 93 min

"Disco Godfather" to film z udziałem jednej z najważniejszych ikon gatunku. Rudy Ray Moore wciela się tutaj w postać ojca chrzestnego disco - Tuckera Williamsa, który jest właścicielem bardzo dobrze prosperującego klubu Blueberry Hill disco. Podczas pewnego wieczoru w klubie, bratanek Tuckera -  Bucky (Julius Carry) przedawkował nowy na rynku narkotyk o nazwie "angel dust", w wyniku czego mózg mu się zlasował... Narkotyk okazał się silnie halucynogenny, a objawy spożycia nie ustępowały długi czas. Tucker wstrząśnięty siłą nowego narkotyku postanowił wymierzyć sprawiedliwość jego twórcy, który zwie się Sweetmeat (Jimmy Lynch). Tucker zaczął prowadzić dochodzenie w tej sprawie przy skromnej pomocy policji do której kiedyś należał. Dodatkowo pomaga mu jego sekretarka Noel (Carol Speed), doktor Fred Mathis (Jerry Jones) oraz porucznik Frank Hayes. Tucker prowadząc śledztwo zmaga się z dryblasami Sweetmeata. Sceny w których dochodzi do bójek z dryblasami niestety nie należą do najlepszych... Rudy Ray Moore w momencie kręcenia filmu miał ponad 50 lat na karku i był to dopiero jego trzeci film więc nie można liczyć na efektowne bijatyki... Po kolejnych bójkach Tucker ostatecznie dociera do Sweetmeata i jego laboratorium, w którym w wyniku zniewolenia zostaje nafaszerowany wspominanym już narkotykiem. I na tym film się kończy. Wszystko kończy się szczęśliwie oprócz właśnie tego, że Tucker miewa halucynacje.

Film w dużej mierze pokazuje sceny z klubu disco, w którym Tucker jest didżejem. Nie zabrakło również dobrych scen z udziałem profesjonalnych tancerzy disco. Również liczne w filmie są sceny halucynacji, bardzo ciekawe zresztą. Obsada filmu w większości stanowi aktorów z poprzednich filmów z udziałem Rudy Ray Moora. Jedną z takich osób jest Lady Reed, która zagrała matkę dziewczynki, która przedawkowała "angel dust". Dzięki scenom halucynacji oraz grze Moore'a film ogląda się dość ciekawie. Sposób w jaki Moore mówi oraz co mówi, sprawia, że trudno zapomnieć postać, którą grał. A halucynacje były po prostu bezbłędne...

Juice People Unlimited stworzyli muzykę do filmu, która zawiera się w raptem 4 utworach. Doliczyć trzeba jeszcze efekty dźwiękowe towarzyszące halucynacjom oraz motyw z filmu "Dolemite", który również znalazł się w filmie.

Muzyka:

1. Disco Godfather
2. Shermanizing / One Way Ticket To Hell
3. I Never Wanted To Say Goodbye
4. Spaced Out